แค่อะไรที่ใกล้กัน
จนเธอนั้นมองข้ามไป
ให้รักเธอเท่าไร แต่เธอไม่เคยรู้เลย
ให้ทำยังไงเธอก็ไม่เห็น ใกล้เธอเท่าไรเธอก็ไม่สน
เป็นแค่คนคนนึง ที่เธอหันมาเมื่อไร ก็ได้เจอ
เป็นเพียงต้นไม้ที่ทนแล้ง ที่เธอไม่มาดูแลก็ยังหายใจ
จะอยู่ก็เจ็บเหมือนเดิม ไปก็ยากเหลือเกิน
ใจที่มันรักเธอ เลือกอะไรไม่ได้เลย
อยู่หรือหายไป ก็ต้องเสียใจ เจ็บไม่ต่างกัน
คงจะนานจนเริ่มชิน ว่ามีฉันอยู่ข้างกัน
คงจะชินจนหลงลืม เลยกลายเป็นไม่สำคัญ
ให้ทำยังไงเธอก็ไม่เห็น ใกล้เธอเท่าไรเธอก็ไม่สน
เป็นแค่คนคนนึง ที่เธอหันมาเมื่อไร ก็ได้เจอ
เป็นเพียงต้นไม้ที่ทนแล้ง ที่เธอไม่มาดูแลก็ยังหายใจ
จะอยู่ก็เจ็บเหมือนเดิม ไปก็ยากเหลือเกิน
ใจที่มันรักเธอ เลือกอะไรไม่ได้เลย
อยู่หรือหายไป ก็ต้องเสียใจ เจ็บไม่ต่างกัน
ติดอยู่ตรงนี้ นานแค่ไหนยังไม่รู้เลย
ว่าจะเป็นยังไง
ถ้ารอต่อไปเจ็บแค่ไหน
จะเดินออกไป อันไหนจะง่ายกว่า
จะอยู่ก็เจ็บเหมือนเดิม ไปก็ยากเหลือเกิน
ใจที่มันรักเธอ เลือกอะไรไม่ได้เลย
อยู่หรือหายไป ก็ต้องเสียใจ เจ็บไม่ต่างกัน
อยู่หรือหายไป มันก็เสียใจ เจ็บไม่ต่างกัน